Skáldsagan Hrafnhildur eftir Jón Björnsson kom út árið 1931. Eins og titillinn gefur til kynna fjallar hún um Hrafnhildi, læknisdóttur úr sveit, sem ólst upp hjá einstæðum föður eftir að móður hennar lést við barnsburð. Að föður sínum látnum flytur hún til Reykjavíkur og hefur þar söngnám. Kennari hennar hvetur hana til áframhaldandi náms og er sannfærður um að við henni blasi frægð og frami á erlendri grund. Hún kýs sér annað hlutskipti sem verður örlagarík ákvörðun.

Jón Björnsson var Dalvíkingur, fæddist í Efstakoti á Upsaströnd árið 1891. Hann starfaði við blaðamennsku, bæði í Reykjavík og á Akureyri, en stundaði önnur ritstörf í tómstundum, skrifaði bæði ljóð og sögur. Fyrsta bók Jóns var smásagnasafnið Ógróin jörð. Hún kom út árið 1920. Skáldsagan Hinn bersyndugi var gefin út ári síðar. Þá kom ljóðabókin Sóldægur 1922 og skáldsagan Jafnaðarmaðurinn 1924. Síðust var skáldsagan Hrafnhildur sem gefin var út að höfundi látnum, en hann lést árið 1930.

Kristján Róbert Kristjánsson les.