Í þessari stuttu en víðfeðmu bók Vilhjálms Hjálmarssonar á Brekku finnur hlustandinn bókstaflega fyrir þeim sterku böndum sem höfundur tengist æskuslóðum sínum í Mjóafirði. Ólíkt mörgum sem kenna sig við átthagana, hélt Vilhjálmur einstakri tryggð við fjörð sinn og fólk, og miðlar í þessari bók fróðleik um hvort tveggja. Vilhjálmur þjónaði íslenskri þjóð í höfuðstaðnum sem ráðherra og alþingismaður um margra ára skeið, en líf sitt tileinkaði hann ávallt Mjóafirði. Bókin rekur í senn sögu byggðar í þessum afskekkta og harðbýla firði á Austfjörðunum og fólksins sem byggði hann með dugnaði og útsjónarsemi. Vilhjálmur Hjálmarsson á Brekku sá fegurðina í náttúru og samfélagi manna, og er óhætt að segja að bók þessi fangi hvort tveggja. Hlustandinn fær innsýn í þróun landbúnaðar í firðinum og hvernig nútíminn gjörbylti atvinnuháttum Mjófirðinga. Vilhjálmur er náttúrulegur skrásetjari þess sem liðið er og gerir fortíðinni hátt undir höfði. Einstaklingunum sem sköpuðu sögu Mjóafjarðar er gefinn heiðurssess í þessari stórskemmtilegu sögu. Þess ber þó að geta að frásagnir Vilhjálms ná langt út fyrir fjörðinn hans, og rekur hann ýmsar sögur af strandsiglingum og bílferðum fyrri tíma. Í bókinni nær höfundur að fanga hið smáa og stóra yfir vítt svið í tíma og rúmi.

Svavar Jónatansson les.